Een Afrikaans spreekwoord luidt: “Wil je snel gaan, ga alleen. Wil je ver gaan, ga samen”. Een gevleugelde uitdrukking die ik in m’n achterhoofd had toen ik 20 jaar geleden met de veel te vroeg overleden Ruud Koning op het stoutmoedige idee kwam om Cinebergen in het leven te roepen. Belangrijker nog dan een geschikte locatie of professionele apparatuur vonden we de wetenschap dat er genoeg gelijkgestemde (film)zielen zouden zijn om de organisatie te schragen. Die zielen bleken er in overvloed te zijn, waarna Cinebergen aan een gestage ontwikkeling kon beginnen om tenslotte uit te groeien tot de bijzondere ontmoetingsplek die het nu is. geïmproviseerde rieten stoelen werden vervangen, de zaal verbouwd, het geluid geoptimaliseerd, de projector gedigitaliseerd, en het theatercafé tot aan de koffie toe op sfeer gebracht. Een perfecte entourage waarin het fijn vertoeven is. En dat doen anno 2016 dan ook meer dan 25.000 bezoekers per jaar, de speciale (school)voorstellingen en diverse educatiebijeenkomsten voor jong en oud niet meegerekend. Elf à twaalf voorstellingen per week, waarbij jaarlijks zo’n 170 films vertoond worden, die naast de klassiekers en de kinderfilms het allerbeste representeren dat de wereldcinema te bieden heeft. Hoe we dat doen? Met elkaar! Slechts anderhalve betaalde kracht coördineren liefst 120 vrijwilligers, die de meest diverse taken voor hun rekening nemen. Zonder hen zou Cinebergen niet bestaan. Ook zonder de jaarlijkse donatie van haar Vrienden van Cinebergen niet. Ook zonder de adverteerders en sponsors niet. Zonder hen zou ons prestigieus programmablad gewoon niet bestaan. Ook zonder de jaarlijkse steun van Europa Cinemas niet, het prestigieuze gezelschap van wereldwijde filmtheaters waartoe Cinebergen nu enkele jaren behoort. Ook zonder de steun van de gemeente niet. Alhoewel ik mijn stem hier wat matig. Immers aan ons absoluut bescheiden verzoek om jaarlijks één euro per hoofd van de Bergense bevolking bij te dragen, heeft zij na 20 jaar nog immer niet kunnen voldoen. Zou het niet een fantastisch gebaar van de gemeente zijn om uitgesproken op 22 november, de dag waarop wij precies 20 jaar bestaan, ons te verblijden met een dergelijke nobele intentie? Dan kunnen we met een meer solide basis de toekomst tegemoet zien.
Snel hoeven we zogezegd niet te gaan, maar verder willen we wel. Hoe fijn zou het niet zijn om ons een extra vaste kracht te kunnen veroorloven of een intieme tweede zaal. En verder moeten we ook! Want Cinebergen mag niet achterblijven bij de technische ontwikkelingen en moet net als andere filmtheaters bijvoorbeeld een nieuw, prijzig kassasysteem introduceren. De film die ons vierde lustrum luister bijzet, is de Gouden Palm winnaar van dit jaar, I, Daniel Blake van Ken Loach. Een ode aan de kracht van saamhorigheid.
Paul Hegeman (voorzitter)
